İlk Adım

İlk yazının ne olması gerektiği üzerine hiç düşünmemiştim. Bunu fark ettiğimde, kendimi usulca ertelediğim bu eylemin gölgesinde buldum. Kendime bir düzen sağlamak amacıyla yazılarımı önceden biriktirmek istememiştim; ancak hayatımın içindeki karmaşık yoğunluk, düzen içindeki düzensizlik, beni yazıyı bir an’da kaleme almaktan alıkoyuyordu. Sonunda, çoğu insan gibi, bu yazıya başlamadan önce ertelediğim fakat aciliyeti olmayan her işi halletmeye koyuldum. Telefonumdaki binlerce fotoğrafı temizledim, uygulamaları düzenledim, çekmeceleri toparladım, faturaları ödedim… Günlerin telaşesi içinde bir an bile boş kalmamak için her şeyi yoluna koydum ve nihayetinde, artık yapacak başka bir şey kalmadığında, bu yazıyı yazmaya ve konusunun “erteleme” olmasına karar verdim.

Erteleme, hayatın içinde, sürekli var olan bir gölge gibi. Çoğu zaman yapmak istediklerimi ister istemez erteliyorum. Gündelik hayatın yoğunluğu, sürekli artan sorumluluklar ve teknolojiyle gelen sayısız dikkat dağıtıcı unsur… Bazen, sabahın erken saatlerinde, kuşların cıvıltıları arasında biraz bisiklete binmeyi veya yürüyüş yapmayı planlıyorum; ancak bu plan, çalışma saatimin geldiğini fark ettiğim anda buharlaşıp gidiyor.

Nasıl mümkün olur ertelemeden işe koyulmak? Bunu başaranlar, nasıl başarıyorlar? Bilmiyorum. Gündelik yaşamın bu yoğun temposu içinde kaybolup gitmek işten bile değil. Ama bir yandan da içimde filizlenen bir istek var: Bir yol yaratmak, ertelemeden yapmak istediklerimi gerçekleştirmek. Kendim için, her şeyden önce bu yazıyı kaleme almanın dahi bir başlangıç olduğunu düşünmek istiyorum. Her şeyden önce, mükemmel olmanın değil, ilerlemenin önemli olduğunu; her adımın bizi bir sonraki adıma daha da yaklaştırdığını kabul etmek.

Bu yazı da ertelemeyi aşmak ve hayatımda yapmak istediklerimi gerçekleştirmek için attığım ilk adım olarak burada dursun. Belki de ertelemeden yapmak istediklerimi gerçekleştirmenin, kendimi bulduğum, gözümden uykunun akmadığı an’lar ve aktivitelerle dolu bir yaşamın anahtarı olduğunu hissetmek için küçük ama önemli bir adım… Ve bu adım bu hikâyenin başlangıcı olsun.